तो निघून गेला. सर्व काही घेऊन गेला. माझ्या पास उरला फक्त त्याने दिलेला शेला. अनेक रंगांनी भरलेला, आठवणींच्या धाग्यांनी विणलेला हा शेला. त्यात सर्व रंगांचे धागे विणले, प्रत्येक धाग्याची एक आठवण. मग ते हसू असो व आसू असोत. मात्र त्यात एक प्रेम रंग जोडायचाच राहून गेला.

     असो, त्याचा गुंडा कुठेतरी कोपऱ्यात राखून ठेवला आहे. पुढे केव्हा हा शेला उसला असता त्या प्रेम धाग्याची ठिगळ लावीन. असा हा त्याने दिलेला शेला मनाच्या कोनाड्यात जपून ठेवला आहे. कधी त्या वेड्याची आठवण झाली कि माझी मीच तो शेला मनावर पांघरून अश्रू टिपून घेते.

     असा हा एक शेला, आठवणींचा शेला........